Spaanse hofdames en een rustend tapijt

Telegraaf

18 juni 2010

Spaanse hofdames en een rustend tapijt

BEELDHOUWKUNST door MAAIKE STAFFHORST

DEN HAAG, vrijdag

ln de hal van de Haagse Pulchri Studio ligt langs de wand een opgerold tapijt. Beetje slordig misschien, omdat de Koningin elk moment de tentoonstelling kan openen. Het kleed blijkt echter een marmeren sculptuur van de Belgische kunstenaar Kim De Ruysseher (1973) te zijn.

Samen met de Spaanse beeldhouwer Manolo Valdés (1942) heeft De Ruysscher het Lange Voorhout omgetoverd tot beeldenboulevard. ln het monumentale pand van kunstenaarsvereniging Pulchri en in de nabijgelegen Kloosterkerk wordt kleiner werk van de twee getoond. Koningin Beatrix opende gistermiddag de dertiende editie van Den Haag Sculptuur. De openluchttentoonstelling is t/m 12september dag en nacht gratis te bezoeken.

Voor Kim De Ruysscher is het een grote eer om samen met grootheid Valdés te mogen exposeren. De Spanjaard was in de jaren zestig van de vorige eeuw actief in een van de belangrijkste popartgroepen Equipo Crónieas. In zijn beelden plaatst Valdés bekende figuren uit de kunstgeschiedenis in een nieuwe context. Zo staan we op het Lange Voorhout oog in oog met een aantal elegante vrouwen met hoepelrokken. Het zijn de hofdames die we kennen van het werk van schilder Velázquez.

Valdés vond deze Las Meviiñas zo sculpturaal dat hij ze driedimensionaal maakte. In Pulchri en in de Kloosterkerk zijn collagetekeningen te zien die aan Rubens en Velázquez gewijd zijn en waarin ook gerefereerd wordt aan werk van Mondriaan, Picasso, Warhol en Lichtenstein.

In een ander deel van de kerk liggen voorwerpen die je normaal gesproken niet als kunstobjecten net: een rol toiletpapier, een voetbal, een boodschappentas en een rol vuilniszakken. „Gemaakt van het duurste marmer dat er bestaat", verklapt Kim De Ruysscher.

Met dit materiaal heeft hij de laatste jaren het thema 'rust' verbeeld. Hij bedoelt hiermee letterlijk 'de ruststand van dingen'. “Zo als een bal uitrust nadat-ie heeft gerold doordat er bijvoorbeeld tegenaan geschopt is." Rust is ook een herinnering. Zodoende maakte hij kussens waar de plooien nog in zitten. En een afgeruimde tafel. Dat de objecten van het mooiste natuursteen zijn gemaakt is te danken aan zijn tijd in het Italiaanse Carrara, dat bekendstaat om zijn marmergroeven. Hier leerde De Ruysscher omgaan met marmer en kalksteen. Na tien jaar hard geleerd en gewerkt te hebben heeft de kunstenaar sinds vier jaar een atelier in de hofstad.

Den Haag Sculptuur is zijn eerste overzichtstentoonstelling. “De kleine voorwerpen in de kerk zijn ontstaan terwijl ik aan mijn vader werkte", vertelt de beeldhouwer. Met zijn vader bedoelt hij het opvallende werk dat buiten in een van de vijf kassen staat.  We zien een slapende man op een bank. „Hij heeft altijd hard gewerkt. Als hij thuiskwam, ging hij in de zetel een dutje doen. Hij deed nog net zijn schoenen uit, maar meer  comfort had hij niet nodig." Kim kocht een stuk marmer van zeven ton en hakte drie jaar lang tot er twee ton overbleef. Hoewel de titel (Mijn vader) en het feit dat hij kort geleden is overleden het beeld heel persoonlijk maken, beschouwt de kunstenaar het niet alleen als een monument. “Het is meer dan een familieportret. Het is een slapende man in wie mensen zich kunnen herkennen. Belangrijk voor mij is dat het gaat over de zin van rust en het kunnen relativeren van wat er aan die rust voorafgegaan is.

Bij de tentoonstelling worden rondleidingen georganiseerd. Dagelijks (behalve maandag) om 12 uur vanuit Pulchri en op afspraak. Info: www.denhaagsculptuur.nI